Nýtt ár og nýir möguleikar

Já það er svo sannanlega komið nýtt ár og ekki nóg með það strax kominn febrúar. Febrúar er mánuðurinn hans pabba og þann 9 feb hefði kallinn orðinn 75 ára. Merkilegt hvað tíminn flýgur áfram oft finnst mér það bara vera nánast í gær þegar pabbi ákvað taka sitt eigið líf eftir mjög erfiðann kafla í sínu lífi. Þegar ég var alast upp voru sjálfsvíg hálfgert tabú sem fólk talaði eiginlega ekkert um og fólk jafnvel skammaðist sín fyrir að einhver nákominn ákvað taka sitt eigið líf. Sem betur fer hafa tímarnir breyst og mannfólkið með , og fólk er farið tala um sjálfsvíg og farið reyna greina hvað  felst í sjálfsvígi einstaklings allra mikilvægast fólk er hætt að skammast sín fyrir sjálfsvíg.

Sjálfsvíg eru lýðheilsuvandamál, á heimsvísu er sjálfsvíg meðal 20 algengustu dánarorsaka í heiminum í dag. Því er það mikilvægt að opna þetta pandórubox sem sjálfsvíg eru og tala um sjálfsvíg og reyna fá fólk sem hefur sjálfsvígshugsanir leita sér hjálpar. Smán er yfirleitt fylgihvilli sjálfsvígs. Smánin verður of oft til þess að einstaklingurinn leitar sér ekki hjálpar. 

Þegar einstaklingur fremur sjálfsvíg hefur það auðvita mikil áhrif á hans nánasta fólk eins og börn, maka,  nánustu fjölskyldu og vini. Félagsleg, tilfinningaleg og sektarkennd kemur til hafa djúpstæð áhrif á þá nánustu.

Það eru rúm 15 ár síðan pabba tók sitt eigið líf , ég persónulega hef kannski ekki verið nógu duglegur að tala um sjálfsvíg almennt og deila minni sýn eða hlið. Pabbi glímdi við tvo kvilla sem orsaka oftast sjálfsvíg þ.e.a.s þunglyndi og áfengisneyslu alkólisma. Aldrei varð ég var við pabbi skammaðist sín, smánin er nefnilega oft lúmsk er ekki sýnileg. þegar ég hugsa til baka  voru kannski ákveðin teikn á lofti að pabbi hafði haft sjálfsvígshugsanir en ég sá þær ekki. Svo virðist sem sjálfsvígið hans pabba hafi verið mjög vel skipulagt af honum ekkert óðagot þar. Sennilega löngu búinn að ákveða sig og sætta sig við þá ákvörðun.

 

Alþjóðlegi forvarnardagurinn sjálfsvíga er 10. September 

     

Ég og pabbi um borð Sigurbjörg Þorsteins BA-165 árið 1997 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hvað varðar sjósókn hér á norðurhjara höfum við verið að veiða krabba , lögðum gildurunar 3 janúar og erum búnir veiða tvo og hálfan krabbakvóta svo það er hálfur kvóti eftir, hafa veiðarnar gengið þokkalega og verð gott. Svo eitthvað hefur skilað sér í budduna. 

Við eigum sem sagt eftir hálfann kvóta á Minibanken. Solrun B er klár til halda til veiða með línu en verið stanslaust bræla frá mánaðarmótum lægðinar hafa komið á færibandi frá Íslandi en þar sem það er hæð yfir vestur Noregi þá hefur vonda veðrið pressast upp eftir til okkar hér á norðurhjara með tilheyrnadi umhleypingum eiginlega svona Reykjavíkurveður rok og rigining, frost, rigning, snjór og aftur rigning og rok.

Var í kallakaffinu í morgun já það er kallakaffi hér á Norðurhjara merkilegt með þessi kallakaffi þau þrífast allstaðar, Og þar var að sjálfsögðu verið að tala um veðurfar og þetta óvenjulega veðurfar sen hefur verið nú vetur. Var talað um að mætti halda við værum komnir til Bergen með öllum þessum umhleypingum.

  

 Við hónin að koma í land eftir hafa verið úti að draga krabbagildrur aflinn var frekar rólegur eða 250 kg í 16 búr en ágætispeningur 150.000 norskar (næstum  tvær millur íslenskar). 3 og hálfur tími höfn úr höfn notuðum 30 kg af síld í beitu og 54 ltr af olíu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svanur Þór og Piotr að taka balana en þeir skutust út með 30 bala rétt fyrir að stóri lægðagangurinn byrjaði frá Íslandi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sólin er kominn tilbaka þessi mynd er tekin þegar hún átti nokkra daga í að komast yfir fjöllin