Beðið eftir Dröfn (Dröfn kom og fór.

Já, sumir bíða eftir jólunum aðrir eftir sumrinu en rækjusjómenn í Arnarfirði bíða eftir Dröfninni þ.e.a.s rækjurannsóknarskipinu Dröfn RE-35.

 

 

 

Því á hverju hausti kemur Dröfn RE-35 í fjörðinn hlaðin af sérfræðingum bæði að sunnan (S.A.S) einnig  fylgja með sérfræðingar frá Ísafirði. 

Eftir að Dröfn kemur byrjar svokölluð sálarkreppa hjá rækjusjómönnum sumir fyllast bjartsýni aðrir svartsýni þetta ástand varir í fjóra daga eða á meðan rannsókn stendur yfir, heyrir maður t.d, þetta er búið, aldrei rækja meir og svo á jákvæðnum nótum þetta lítur vel út, þetta verður gott finn það á mér. Og á tölvuöld er reyndar hægt að fylgjast með hverri hreyfingu skipsins í gegnum A.i.s. á síðunni Marine traffic fylgjast menn þá nánst með hverri hreyfingu skipsins telja hölin heyrist þá stundum þeir voru ansi lengi að taka trollið við Urðarhlíðina ætla það hafi verið bomsa ( orð yfir stór höl á innanfjarðarrækju) svo kemur svartsýnin þetta hefur örugglega verið grjót. Svo herða menn sig upp og hringja í Gunna skipstjórann til að spæja um árangurinn.

 

 

Og hér sjáum einmitt tvo góða ræða málin eftir annan dag nr 2Hlyn rækjusjómann og Gunna skipstjóra á rannsóknarskipinu Dröfn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En hvað um það dómsdagur kom í dag þ.e.a.s. loka dagur rannsóknar og í þetta sinn var árangur undir væntingum síðuritara og því miður fannst ekki nógu mikið af rækju og var hún á takmörkuðu svæði sem reyndar hefur verið í mörg ár. Þessi rannsókn gaf mun minni veiði heldur en rannsóknin í fyrra.

 

Þá hefst sálarkreppa nr 2 hjá Arnfirzkum rækjusjómönnum það er að bíða eftir niðurstöðum rannsóknar tekur það yfirleitt nokkra daga frá því að rannsókn líkur en það er öðruvísi bið hjá rækjusjómönnum því við fáum svona nokkurnveginn að vita þetta mikilvægasta strax hvort rækja verður leyfð eður ei og hvort kvóti verður mikill eða lítill og í þessu tilviki verður kvótinn því miður lítill og þá er bara bíða hversu lítill hann verður það er sálarkreppa nr2.

 

 Andri og ýmir tilbúnir í slaginn þó lítill verði.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En þó svo að rannsóknin hafi ekki farið vel þá er nú alltaf fallegt í Arnarfirði.

 

Nú bloggað á hverjum degi

Ferðin hjá okkur á Andra gekk bara eins og í sögu og komum við Ísafjarðar kl 2200 og lögðum Esther þar, við yfirgáfum svo Ísafjörð kl 2300 og vorum komnir til Bíldudals kl 0700 í morgun. 

 

Andri að leggja í hann með Pétur Þór í drætti.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þarna siglum við með Esther út úr höfninni má segja að Bíldudalur og Arnarfjörður hafi skartað sínu fegursta.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo hófst ferðalagið.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Farið fyrir Barða, var þetta í fyrsta sinn sem við á Andra BA-101 sigldum fyrir Barða á þeim fjórum árum sem hann hefur verið í okkar eigu.

 

 

 

 

 

 

 

Í Arnarfirði var Egill ÍS á veiðum og tókum við þessar af honum

 

 

Þarna er hann að koma í baujuna

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Esther ( ex Pétur Þór BA-44 Hringur BA-165)

Í dag er ég í dálítið sérkennilegu verkefni og þó því ég er að draga 1491 Esther til 'Isafjarðar. Þar sem báturinn mun hafa viðkomu á leið sinni til Akureyrar þar sem hann mun ganga í endurnýjun undirleiðsögn Lárusar List núverandi eiganda.

 

Þessi bátur var fyrst keyptur til Bíldudals 1978 af föður mínum og tveimur vinum hans Pétri Þór Elíasyni og Jörundi Bjarnasyni þá var báturinn rétt rúmlega eins árs. Annað hvort árið 1980 eða 81 selja þeir bátinn þá orðnir tveir því Pétur hafði fallið frá. Árið 1984 er báturinn aftur keyptur til Bíldudals og hefur verið þar síðan þá var reyndar seldur eða leigður til Tálknafjarðar í stutta stund. Þegar hann kom til Bíldudals aftur fær hann nafnið Pétur Þór sem hefur fylgt honum alla tíð þangað til nú.

 

 

 

Arnarfjörður kvaddi þennan mikla höfðinga með sinni rjómablíðu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Pabbi hafði alltaf taugar til þessa báts. Enda var þetta búið að vera draumur þeirra félaga í dálítinn tíma að fara saman í útgerð.

 

Kannski fylgjast þeir vinirnir Pétur og Pabbi með þessum aðgerðum í dag hver veit. 

Málað málað.

Eftir slipptöku Andra BA á dögunum var síðasta vika notuð hjá undirrituðum með hjálp annara í fjölskyldunni að mála skipið í höfninni á Bíldudal.

 

Já skipið var málað hátt og lágt og svo var skipt um rauðann lit á skrokknum farið í rauðari lit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo er bara að vona að báturinn fái að hreyfa sig eitthvað í haust, en hafró er væntanleg hér 8. okt og ætti allt að vera orðið ljóst 12 okt hvort stofninn þoli veiði að mati S.A.S. Við erum allavega bjartsýnir báturinn tekinn slipp og í bígerð að kaupa ný veiðafæri en þessi óvissa ár eftir ár hvort veiðar verða leyfðar eður ei hvort við fáum stórann kvóta eða lítinn er orðinn dálítið pirrandi og ef ég er orðinn pirraður yfir þessari veiðistjórnun á Arnarfjarðarrækju eftir 5.ár hvernig ætli þetta sé hjá kollegum mínum sem hafa stundað þetta mun lengur en ég. Það eru svo margar óvissur í þessu á þessum 5. árum hefur heildarkvótinn sveiflaðst frá því að vera 500 tonn niður í 200 tonn. Að stofninn geti minnkað og stækkað í svona mikilli sveiflu á milli ára finnst mér bara fjarstæðukennt.

En að einhverju skemmtilegra Andri nýmálaður.

 

 

 

Eftir mikla málingavinnu er Andrinn kominn með nýja litinn, nú er aðeins dekkið eftir

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bakkað upp að flotbryggjunni til að taka seinni umferðina á rauðalitnum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það voru fleiri rækjukallar að sniglast í kringum bátana sína þessa daga Ýmir BA - 32 var einnig í málingu. Var það kannski ekki að ástæðulausu sem við vorum spurðir hvort væri ekki að koma haust ekki vor því hér áður fyrr á Bíldudal voru rækjubátarnir gerðir fínir eftir rækjuvertíð þ.e.a.s á vorin. Svona breytast tímarnir.

 

Hér eru þeir komnir með Ýmir í fjöru að botnmála og láta botnskoða.

Þetta var nú algeng sjón hérna á Bíldudal þegar undirritaður var pjakkur þá voru oft upp í þrír bátar í fjöru í einu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Ýmir í prufusiglingu ( Þarna er Volvoinn greinilega kaldur) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Get bara ekki hætt að setja inn myndir af Andra er svo stoltur af sjálfum mér

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Slippur.

Eftir að undirritaður kom heim (eða í heimsókn til íslands) frá Noregi, var hafist handa við að koma sjálfu bryggjublóminu í slipp til Stykkishólms, svo núna á síðasta sunnudag á milli lægða var skroppið suður eftir og á Mánudaginn var báturinn tekin upp og allar skoðanir framkvæmdar báturinn botnmálaður og sinkaður en ekki var lagt út í frekari málingavinnu því veður bauð nú ekki upp á það. 

 

Andri kominn upp í slippinn hjá þeim Skipavíkurmönnum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og hér er búið að botnmála og allt tilbúið til að setja niður.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þess má geta að nú er tvo ár síðan Andri var síðast í Slipp í Skipavík og á þessum tveimur árum hefur báturinn farið í 57 róðra sem gerir rúmir tveir róðrar í mánuði þennan tíma svo ekki hefur notkunin verið mikill á honum. Í þessum 57 róðrum höfum við fiskað 157 tonn af rækju og 7,3 tonn af þorski. Eða 2,877 tonn í hverjum róðri. Má segja þetta sé rétt rúmlega tveggja mánuða notkun á tveimur árum.

En nú er Andri BA-101 klár fyrir næstu rækjuvertíð  ef svo skemmtilega vil til að Hafrannsóknarstofnun finni rækju þegar þeir koma að rannsaka hérna en áætlað er að þeir verði hérna 8.okt.

 

 

Á leiðinni til Bíldudals. Þessi var tekin við Skor í gærkveldi. 

Jæja.

Jæja já nú má segja að formlegri sumarlínuvertíð hjá okkur sé lokið komnir í heimahöfn og búnir þrífa bátinn hátt og lágt, búnir vaska línuna og fleira og fleira. Þetta gekk bara vel og fyrstu sumarvertíð lokið hjá mér frá Finnmörku og maður er reynslunni ríkari og á maður að segja maður er strax farinn að hlakka til næstu (kannski ekki alveg) Svo er það bara Íslandið á þriðjudaginn.

 

 

 

Línan þrifin og vöskuð og að sjálfsögðu notað íslenskt línuvask.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Straumeyjarstrákurinn ( Strömoygutt ) bara ánægður að vera kominn í heimahöfn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Heimahöfnin heilsaði okkur með þessari rjómablíðu

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi bátur renndi sér framhjá okkur á leiðinni Íslensk smíði við vorum á 7,9 sjm hann fór framúr okkur á rétt rúmum 14 sjm.

 

 

 

Cleópatra 36.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bless bless Strömoygutt en eins og stundum gerist verða þeir síðustu fyrstir og þannig var það hjá okkur líka því þegar við komum í Vestfjorden leitaði þessi vars en við strákarnir létum okkur hafa það og héldum áfram í vestankaldanum.

 

 

 

 

 

 

 

Kíkt í vitann gætu þessar myndir heitið.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ferðalagið gengur vel.

Heimferðin gengur vel hjá okkur félögunum nú höfum við verið á siglingu síðan kl 0900 á þriðjudagsmorgun og erum komnir langleiðina aðeins 150 sjm eftir stoppuðum aðeins í Tromsö til að ath með olíu á vél og gír og svo fórum við og fengum okkur Burger King. Samkvæmt leiðarreikingi verðum við í heimahöfn kl 0147 þann 30 ágúst, það gæti nú breyst því við fáum sennilega vestankalda í neppann þegar við komum í Vestfjorden. Núna erum við með Harstad á stjórnborðsíðu.

 

 

 

 

Þessi bókstaflega flaug fram úr okkur rétt áður en komið var til Tromsö

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Artic Swan

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo í Tromsö varð ég að taka mynd af nýjasta togaranum hans Rökke. Gadus Poseidon það var reyndar grenjandi riging í Tromsö þannig að hann myndaðist ekki vel.

 

 

 

Veit ekki hvort ég get sagt hann sé flottur en mikið skip er hann og sennilega öflugur.

 

Í þennan þurfti að dæla 150 tonnum til að hann færi ekki á hliðina þegar hann var tilbúin held það hafi verið setur undir hann extrakjölur samt ekki 100% viss.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Prufaði aðra stillingu á vélinni.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Birkeland við bryggju í Tromsö. 

Á heimleið.

Já nú í þessum töluðum orðum erum við strákarnar á Stromoygutt á sigling heim á leið ekki til Íslands heldur í heimahöfn Örnes. Framundan er 2 1/2 sólarhringja stím og þegar þetta er skrifað eru 233 sjm til Tromso og svo er eitthvað svipað frá Tromsö til Örnes. Við lögðum af stað rétt fyrir níu í morgun og erum því búnir að vera á siglingu í rétt tæpa fjóra tíma  og erum í þessum töluðu orðum þvert útaf Tanafjord og ekki langt til Gamvikur þar sem Perlufisksmenn eru búnir að setja sig niður með verkun og útgerð. Veður er bara logn.

 

Þessi vertíð gekk held ég bara þokkalega miðað við allt við fiskuðum upp kvótann og ekki með svo miklum tilkostnaði mér reiknast til að við höfum verið með 233 kg að meðaltali á hvern beitann bala, þrátt fyrir að kallinn búmaði þrisvar sinnum. Margt hefur síast inn í viskubrunninn þessa veríð varðandi flotlínu og nú getur maður hlegið af þeim mistökum sem maður gerði í upphafi en eins og maður segir maður lærir allt eitthvað nýtt vonandi allt lífið " lærir meðan maður lifir " vona þetta sé rétt.

Í gær fengum við köku frá Batfjordbruket svona í tilefni af deginum.

 

 

 Þarna er ég sjálfur og Jaro búnir að taka stórt stykki úr blessaðri kökunni.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jaro ánægður að fá kökuna.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Beitingarliðið að stokka upp í gær.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi fékk flækju ekki sú fyrsta en sú síðasta á þessari vertíð.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo næst á dagskrá er að fá sér að borða í Tromsö ef við verðum þar á góðum tíma.

 

Færð ekki betra ferðaveður en þetta. 

Bræla

Já auðvita er bræla þegar maður er að hætta og koma sér heim, en vonandi komust við á sjó snemma í fyrramálið. Við eigum eftir að fara eiga við ekki segja 1,5 ferð. 30 bala með botnlínu og svo 10 bala með flotlínu ef allt gengur upp ættum við að vera búnir á mánudagskvöld og jafnvel komast á stað til Örnes þriðjudagskvöld eða miðvikudagsmorgun. En ekkert er öruggt í þessum heimi svo við sjáum til. 

 

Fiskerí hefur verið gott tildæmis á miðvikudag fengum við 6,3 tonn á 20 bala og fórum svo strax aftur með 10 bala og fengum á þá 2,3 tonn en síðan kom brælan.

 

 

Svo að allt öðru það eru tveir bræður hérna frá Sund í Lofoten að róa á trillunum sínum það Kjell sem er 65 ára og svo Sven sem er 68 ára þeir eru að róa á flotlínu og botnlínu og það er alls ekki að sjá að þeir séu að fara hætta.

 

 

 

Þeir bræður róa á bátnum Minibanken (Sven) og Ny-Kvikk (Kjell). á fimmtudaginn lenti Kjell i smá vandræðum og þá var stóri bróðir strax kominn til hjálpar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér Sven.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og hér Kjell.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þeir bræður áttu áður stærri báta sinn hvorn svona 30 tonna bát en fyrir þremur árum seldu þeir bátana og róa nú á þessum trillum. Þeir hafa eingöngu róið með línu og alltaf komið hingað upp eftir á sumrin og svo aftur á haustin og svo er róið í Lofoten á vertíðinni.

 

 

 

Minibanken og Ny-Kvikk

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér í Finnmörku má segja að séu nóg tækifæri fyrir unga menn sem hafa áhuga og vilja byrja í útgerð kannski öfugt miðað við heima þá vantar fólk hérna sem vil byrja í útgerð. Kvótar eru ekki á þessu brjálaðisverði eins og heima og fjármögnun mikið auðveldari vextir miklu lægri, en þar með er ekki sagt að þetta sé auðvelt þ.e.a.s peningarnir koma bara siglandi til þín. Að sjálfsögðu verður þú að róa og fiska og fiska og hér má segja að fyrir smábáta er nánast frítt fiskerí allt árið og ekkert held sem kemur til með breyta því, svo þú sleppur við allt kvótabrask. Það grátlega er að þrátt fyrir þessa möguleika vantar fólk sem hefur áhugann. 

Svona er það!

Já svona er þetta þegar búið er að ákveða eitthvað þá fer allt úrskeiðis sem getur farið úrskeiðis. Á Föstudaginn síðasta var ákveðið að þessi vika sem nú er að líða skildi verða sú síðasta í þessi úthaldi í bili kvótinn að verða búinn og myndi alveg örugglega klárast í þessari viku í sex róðrum, en þá gerðist það auðvita að það bilaði alternatorinn hjá okkur en allt í lagi mjög vel útbúinn bátur með tvo alternatora þannig þegar bilar þá er einn til vara. Svo undirritaður skipti auðvita yfir á vara alernatorinn allt gekk ágætlega og ég hugsaði með mér hann hlýtur að hanga þessa nokkra daga en þegar átti að fara á föstudagskvöldið þá hlóð helvítið ekki (úps má ekki blóta honum) svona hann var rifinn frá og bilunin greind kolin búin. Seint á Laugardaginn lánaði einn mér kol og við skiptum um þau og vitir menn hann hlóð og nógur straumur var og allir ánægðir þá var haldið í róður á sunnudaginn og allt eins og það átti að vera 3,8 tonn lágu á 16 bala og áhöfnin bara nokkuð lukkulega. Á mánudaginn allt í lagi og við tökum 20 bala og förum á stað en þegar við erum að klára að leggja fara bara legurnar í helvítinu, við án straumhleðslu með 20 bala í hafinu rekandi því flotlína fer bara eftir straumnum. Það var ekkert annað gera en að byrja draga og vona að hleðslan á rafgeymunum myndi duga. En til vonar og vara höfðum við samband við Soloy sem var akkúrat að klára draga og hann var til í að bíða hjá okkur því það er ekkert grín að skilja flotlínu eftir. Þegar búið var að draga 12 bala var það orðið ljóst að við myndum ekki hafa rafmagn til að klára og þá tók hann við og dróg restina af línunni fyrir okkur.

Þar sem undirritaður var orðinn nett pirraður á þessu öllu saman fékk hann rafvirkja um borð í morgun með nýjan alterntor og var honum komið fyrir og fúnkera enda alveg glænýr og svo á morgun fáum við við svo nýjan vara alterntor. En auðvita í öllum látunum brutum við nippill á lensudæla þann nippill fáum við ekki fyrr en á morgun svo þetta ætlar að vera sagan endalausa þetta hættir kannski ef ég hætti við að hætta.

 

Nú eigum við eftir að fara þrjá róðra og vonandi komust við á morgun og á fimmtudaginn og svo síðasti róðurinn á föstudaginn. Það er byrjað að stokka upp línuna og ef allt gengur upp ættum við að geta farið að sigla heim á leið í byrjun næstu viku. 7-9-13.

 

 

 

Kallinn sjálfur að græja færi eitt af mörgum á flotlínu

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Farið með tóma bala fram dekkið

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Línan að renna út.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Set þessa af því mér finnst hún flott þessi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo að lokum einn mynd af belssuðum rafalnum sem brann yfir og fyrir einhverja tilviljun átti rafvirkinn hérna alveg eins á lager alveg ótrúleg heppni og við fengum hann á gömlu verði 12000 norskar krónur en nýr kostar 27000 þúsund.